HR: Voor de beoordeling van de vraag of sprake is van nauwe en bewuste samenwerking ten aanzien van het openlijk plegen van geweld tegen personen of goederen – een en ander in de zin van art. 141 Sr – kan van belang zijn dat openlijke geweldpleging in vereniging zich, gelet op de aard van het delict, in verschillende vormen kan voordoen. Er kan sprake zijn van evident nauw en bewust samenwerken, maar de strafbaarstelling van art. 141 Sr is mede toepasselijk op – en wordt ook frequent toegepast bij – openlijk geweld dat bestaat uit een meer diffuus samenstel van uiteenlopende, tegen personen of goederen gerichte geweldshandelingen en dat plaatsvindt binnen een ongestructureerd, mogelijk spontaan samenwerkingsverband met een eigen – soms moeilijk doorzichtige – dynamiek. De voor medeplegen vereiste nauwe en bewuste samenwerking kan dus zeker ook bij dit delict verschillende verschijningsvormen hebben. (Vgl. HR 5 juli 2016, ECLI:NL:HR:2016:1320.) Tegen de achtergrond hiervan en gelet op de inhoud van de gebezigde bewijsmiddelen moet ’s Hofs evenweergegeven overweging aldus worden verstaan dat het niet anders kan dan dat de verdachte zich ervan bewust is geweest dat anderen eveneens deelnamen aan de openlijke geweldpleging en dat de verdachte minst genomen voorwaardelijk opzet had op het in vereniging plegen van geweld.

The post Toch openlijke geweldpleging bij losstaande ruzies appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.

De Hoge Raad is het hier niet mee eens. In zijn uitspraak van 1 november 2011, LJN: BT1819 benadrukt de Hoge Raad nog eens dat de enkele omstandigheid dat de verdachte aanwezig was in een groep die openlijk geweld pleegt onvoldoende is voor een bewezenverklaring van openlijke geweldpleging:

“Het hof is van oordeel dat de verdachte door zich wederom te voegen bij de personen die geweld tegen de aangeefster pleegden en zich niet te distantiëren van de nieuwe vechtpartij en het geweld dat tegen de aangeefster werd uitgeoefend een dermate significante bijdrage heeft geleverd aan het openlijke geweld dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan openlijke geweldpleging.
Het hof verwerpt het verweer.”

2.2.4. De tenlastelegging is toegesneden op art. 141 Sr. Daarom moet de in de tenlastelegging voorkomende uitdrukking “in vereniging” geacht worden aldaar te zijn gebezigd in dezelfde betekenis als daaraan toekomt in het eerste lid van dat artikel.

2.3. Van het in art. 141 Sr strafbaar gestelde “in vereniging” plegen van geweld is sprake indien de betrokkene een voldoende significante of wezenlijke bijdrage levert aan het geweld, zij het dat deze bijdrage zelf niet van gewelddadige aard behoeft te zijn. De enkele omstandigheid dat iemand aanwezig is in een groep die openlijk geweld pleegt, is dus niet zonder meer voldoende om hem te kunnen aanmerken als iemand die “in vereniging” geweld pleegt (vgl. HR 11 november 2003, LJN AL6209).

2.4. Het oordeel van het Hof houdt in dat de verdachte een voldoende significante bijdrage heeft geleverd aan het geweld door zich opnieuw te voegen bij de personen die geweld tegen [slachtoffer 1] pleegden en zich niet te distantiëren van de nieuwe vechtpartij, nadat hij aanwezig was geweest bij de eerdere vechtpartij. Gelet op het hiervoor onder 2.3 overwogene geeft dat oordeel blijk van een onjuiste uitleg van de uitdrukking “in vereniging”. Voor zover het middel hierover klaagt, is het terecht voorgesteld.”

The post Opnieuw voegen bij vechtpartij is openlijke geweldpleging appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.

Het gaat hier om het arrest van het gerechtshof Leeuwarden, 23 november 2010, LJN: BO6353. In deze zaak overwoog het hof het volgende:

“Op grond van het dossier en het verhandelde ter zitting stelt het hof de navolgende gang van zaken vast.
Op 26 maart 2007 rijden [benadeelde 1] als bestuurder en [benadeelde 2] als bijrijder in de auto van [benadeelde 1] op de [straat] in de buurt van de stad Groningen, als zij op een gegeven moment een auto, die zich slingerend over de weg beweegt, van achteren naderen. In die auto zitten drie personen: (naar later blijkt) verdachte als bijrijder, zijn zoon [naam] als passagier op de achterbank en [naam] als bestuurder van de auto. Verdachte is de eigenaar van de betreffende auto. [benadeelde 1] probeert de bestuurder van de slingerende auto met lichtsignalen te waarschuwen. Als dit geen effect sorteert en de slingerende auto van verdachte ook nog eens met (sterk) wisselende snelheden gaat rijden, besluit [benadeelde 1] de auto in te halen. Als [benadeelde 1] verdachtes auto heeft ingehaald, volgt gedurende een kilometerslang traject een reactie van (de inzittenden van) verdachtes auto. Verdachtes auto rijdt onder meer hinderlijk (afwisselend) dicht achter en naast de auto van [benadeelde 1] en de inzittenden van verdachtes auto schreeuwen door de geopende autoramen naar [benadeelde 1] en [benadeelde 2]. Na deze achtervolging dwingt de bestuurder van verdachtes auto [benadeelde 1] tot stoppen. De zoon van verdachte en [naam] springen uit de auto en beginnen onmiddellijk tegen de auto van [benadeelde 1] te slaan en te schoppen. Als daarbij op een gegeven moment de ruit aan de bestuurderszijde van [benadeelde 1]’s auto door verdachtes zoon wordt ingeslagen, ziet [naam] kans door deze opening – met name – [benadeelde 1] te stompen en te slaan. Verdachte verlaat op enig moment zijn auto ook en gaat in de richting van de auto van [benadeelde 1]. Als verdachte echter het geluid van brekend glas hoort, keert hij terug naar zijn auto en stapt weer in. Alvorens in te stappen buigt verdachte – naar eigen zeggen om trammelant te voorkomen – nog wel de zich aan de achterkant van zijn auto bevindende kentekenplaat om. Als de andere twee ook weer zijn ingestapt in de auto van verdachte, rijdt het drietal weg in de richting van de stad Groningen.

Het hof heeft niet de overtuiging dat er sprake is geweest van enig fysiek contact tussen verdachte enerzijds en [benadeelde 1], [benadeelde 2], of [benadeelde 1]’s auto anderzijds. Wel heeft de verdachte zich gedurende de achtervolging verbaal uitgelaten jegens de [benadeelde 1] en [benadeelde 2] en heeft verdachte het nummerbord van zijn auto omgebogen na afloop van de (fysieke) confrontatie tussen de twee andere inzittenden van zijn auto en [benadeelde 1] en [benadeelde 2].
Om tot een bewezenverklaring van het verdachte onder primair ten laste gelegde te komen dient vastgesteld te worden dat verdachte een voldoende significante en wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan het geweld dat verdachtes zoon en [naam] hebben gepleegd.
Het hof acht het aannemelijk dat verdachte door zijn verbale uitlatingen jegens [benadeelde 1] en [benadeelde 2] gedurende de achtervolging in de auto – en aldus voorafgaand aan het in de tenlastelegging omschreven geweld buiten de auto – heeft bijgedragen aan een sfeer van ontremming bij de inzittenden van verdachtes auto. Niet echter is van feiten en omstandigheden gebleken waarmee komt vast te staan dat verdachte zijn zoon en [naam] op een of andere manier in of buiten de auto heeft aangemoedigd tot het plegen van (enig) geweld jegens [benadeelde 1], [benadeelde 2], dan wel [benadeelde 1]’s auto. Uit de feitelijke gang van zaken kan slechts worden geconcludeerd dat verdachte de groep, bestaande uit zijn zoon en [naam], – ten tijde van het plegen van het geweld – alleen op enig moment getalsmatig heeft versterkt. Gelet op voorgaande is het hof van oordeel dat de gedragingen van verdachte niet als een voldoende significante en wezenlijke bijdrage aan het geweld van verdachtes zoon en [naam] kunnen worden aangemerkt. Verdachte zal derhalve worden vrijgesproken van het hem onder primair ten laste gelegde.

The post Ondanks verbale uitlatingen geen openlijke geweldpleging appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.

De Hoge Raad overwoog het volgende:

“3.6.2. Het Hof heeft blijkens de gebezigde bewijsmiddelen vastgesteld dat:
(i) de broer van de verdachte op 22 april 2007 bij [B] problemen had met ene [betrokkene 2], waarna deze [betrokkene 2] via de nooduitgang is vertrokken;
(ii) de broer van de verdachte vervolgens verhaal wilde halen en daartoe op zoek wilde naar [betrokkene 2];
(iii) de verdachte samen met zijn broer en een aantal anderen naar [A], gevestigd aan de [a-straat] te Rotterdam, is gereden, omdat zij vermoedden dat [betrokkene 2] zich daar bevond;
(iv) deze groep van personen [A] is binnengegaan;
(v) de broer van de verdachte aldaar diverse glazen en flessen kapot heeft gegooid en een kassa heeft vernield;
(vi) de verdachte mensen opzij heeft geduwd;
(vii) de verdachte een glazenophaler heeft vastgepakt;
(viii) de broer van de verdachte deze glazenophaler vervolgens tegen het achterhoofd heeft geslagen.

3.6.3. Vooropgesteld moet worden dat van “in vereniging” plegen van geweld sprake is indien de betrokkene een voldoende significante of wezenlijke bijdrage levert aan het geweld, zij het dat deze bijdrage zelf niet van gewelddadige aard behoeft te zijn. De enkele omstandigheid dat iemand aanwezig is in een groep die openlijk geweld pleegt is dus niet zonder meer voldoende om hem te kunnen aanmerken als iemand die “in vereniging” geweld pleegt (vgl. HR 7 juli 2009, LJN BH9029, NJ 2009/400).
Het Hof heeft klaarblijkelijk geoordeeld dat de verdachte een voldoende significante of wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan het geweld. Dit oordeel geeft, gelet op de hiervoor weergegeven vaststellingen van het Hof, geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is evenmin onbegrijpelijk. Het middel faalt.”

The post Meelopen en wegduwen personen levert openlijke geweldpleging op appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.

Het hof overwoog in deze uitspraak het volgende:

“Verdachte heeft ontkend zich schuldig te hebben gemaakt aan enig strafbaar feit. Meer in het bijzonder heeft de verdachte verklaard dat hij zich weliswaar na het uitgaan op enig moment heeft gevoegd bij de groep jongens op scooters maar dat hij geen directe toeschouwer is geweest van dit geweld noch zelf heeft deelgenomen aan het geweld dat heeft plaatsgevonden. Verdachte heeft verklaard enkel getuige te zijn geweest van de klap die medeverdachte [medeverdachte] kreeg toen deze bij hem achter op de scooter zat.
Uit het strafdossier blijkt niet dat van verdachte zelf enige actieve gewelddadige handeling is uitgegaan jegens aangevers [benadeelde] en/of [slachtoffer 2]. Uit het strafdossier blijkt evenmin dat de verdachte in nauwe en bewuste samenwerking met anderen heeft deelgenomen aan het geweld dat jegens [benadeelde] en/of [slachtoffer 2] werd uitgeoefend.
De verklaring van medeverdachte [medeverdachte] die hij tegenover de politie heeft afgelegd waarin hij verklaard dat iedereen geslagen heeft behalve [naam], is naar het oordeel van het hof onvoldoende specifiek en vindt tevens geen ondersteuning in de overige verklaringen van de aanwezigen bij dit incident. Het hof merkt hierbij – ten overvloede – nog op dat noch aangever [benadeelde], noch aangever [slachtoffer 2] verdachte herkennen bij de fotoconfrontatie.
Op grond van vorenstaande kan niet worden bewezen dat verdachte een bijdrage heeft geleverd aan het geweld en dat het (voorwaardelijk) opzet van de verdachte gericht was op een poging tot het – al dan niet in nauwe en bewuste samenwerking met anderen – plegen van zware mishandeling van aangever [benadeelde] en/of [slachtoffer 2]. Evenmin is komen vast te staan dat de bijdrage van de verdachte is uitgestegen boven het – op enig moment – leveren van een getalsmatige versterking aan de groep waarvan openlijk geweld uitging. Derhalve kan naar het oordeel van het hof – in tegenstelling tot hetgeen door de advocaat-generaal is gevorderd – niet wettig en overtuigend worden bewezen dat verdachte een voldoende significante of wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan de openlijke geweldpleging.
Voorts kan naar het oordeel van het hof niet wettig en overtuigend worden bewezen dat het (voorwaardelijk) opzet van de verdachte gericht was op het medeplegen van mishandeling.”

Er is echter ook weer niet veel meer nodig. Want wanneer u meeloopt met een groep supporters die geweld aan het plegen zijn en u ook meegaat in een aanvalsgolf, bent u wel strafbaar.

> Confrontatie opzoeken en meegaan in aanvalsgolf levert openlijke geweldpleging op

The post Enkele getalsmatige versterking is onvoldoende voor openlijke geweldpleging appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.

• Tijdspanne tussen de gegeven enkele klap en de latere openlijke geweldpleging
• Onvoldoende bewijs op basis van getuigenverklaringen voor betrokkenheid bij latere openlijke geweldpleging

De rechtbank overwoog het volgende:

“Verdachte heeft verklaard het slachtoffer een duw te hebben gegeven, waardoor deze ten val is gekomen. Deze duw staat los van wat later (op de heuvel) is voorgevallen, en speelde zich af in een één op één situatie tussen verdachte en het slachtoffer. Deze duw die verdachte aan het slachtoffer heeft gegeven is daarom niet te kwalificeren als openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.
[medeverdachte 1] heeft een aantal keren verklaard dat verdachte samen met [medeverdachte 3] en [getuige 7] het slachtoffer klappen heeft gegeven. Later verklaart [medeverdachte 1] dat verdachte met [medeverdachte 6] en [medeverdachte 3] het slachtoffer klappen heeft gegeven en dat verdachte het slachtoffer geschopt heeft. Weer later verklaart [medeverdachte 1] dat verdachte op een afstand stond en dat hij niet weet of verdachte het slachtoffer heeft mishandeld. Daarbij komt dat [medeverdachte 1] steeds heeft verklaart dat [medeverdachte 2] er niet bij was, dan wel dat hij [medeverdachte 2] niet heeft gezien, terwijl [medeverdachte 2] zelf heeft verklaard dat hij achter het slachtoffer is gerend nadat het slachtoffer de vriendin van verdachte heeft lastig gevallen. De verklaringen van [medeverdachte 1] acht de rechtbank gezien het voorstaande innerlijk tegenstrijdig. Derhalve zal de rechtbank geen geloof hechten aan de – voor verdachte belastende – verklaringen van [medeverdachte 1].
[medeverdachte 5] heeft verklaard dat hij dacht dat verdachte het slachtoffer heeft geslagen. [medeverdachte 5] heeft echter niet verklaard dat verdachte bij de groep jongens hoorde die naar het slachtoffer in de heuvels is gerend. Bovendien heeft [medeverdachte 5] meerdere ongeloofwaardige verklaringen afgelegd, zoals met betrekking tot het door hem dragen van een zonnebril. De rechtbank zal derhalve geen geloof hechten aan deze – voor verdachte belastende – verklaringen.
De [getuige 8] heeft verklaard dat hij erbij was toen verdachte het slachtoffer met een fles op zijn hoofd zou hebben geslagen. Uit het dossier blijkt echter dat [getuige 8] aantoonbaar heeft gelogen, aangezien hij in de desbetreffende nacht van 29 op 30 juli 2008 niet in het Zilverpark in Lelystad was, maar in het internaat Nieuw Veldzicht te Almere verbleef. [getuige 8] heeft later bij de politie verklaard dat zijn verklaring een grap was. De rechtbank zal derhalve aan deze verklaring eveneens geen geloof hechten.
[medeverdachte 3], [getuige 4] en [getuige 1] hebben verklaard dat verdachte het slachtoffer niet heeft geschopt en/of geslagen met een groepje jongens. Verdachte ontkent dit eveneens.
Aangezien de rechtbank geen geloof hecht aan de verklaringen terzake van [medeverdachte 1], [medeverdachte 5] en [getuige 8], zal de rechtbank deze verklaringen ook niet bezigen voor het bewijs. Daardoor ontbreekt wettig en overtuigend bewijs dat verdachte het hem last laste gelegde feit heeft begaan. De rechtbank zal verdachte derhalve van dit feit vrijspreken.
Zie ook LJN: BM3337, LJN: BM3353, LJN: BM3405

The post Onvoldoende bewijs openlijke geweldpleging en tijdspanne appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.

The post Confrontatie opzoeken en meegaan in aanvalsgolf appeared first on Openlijke-Geweldpleging-Advocaat.nl.